กาลครั้งหนึ่งไม่นานนัก มีชายคนหนึ่ง เขามีอาชีพเป็นเสมียน ซึ่งเป็นหน้าที่การงานที่มั่นคง พออยู่พอกิน เลี้ยงชีพได้อย่างไม่ขัดสน เขารู้สึกว่านี่คือชีวิตที่ปลอดภัยสำหรับเขา แต่อีกใจหนึ่ง เขาก็รู้สึกว่าชีวิตที่เป็นอยู่นี้ ก็แสนน่าเบื่อ ขาดความตื่นเต้น และเขาอยากที่จะทำอะไรที่ยิ่งใหญ่มากกว่านี้
ชายหนุ่ม : ข้าอยากจะลาออกไปทำการค้า ไปลองทำธุรกิจเป็นของตนเองดูบ้าง ข้ามีโครงการที่ฝันอยากจะทำมานานแล้ว คิดว่าน่าจะประสบความสำเร็จได้แน่นอน
เพื่อน : เจ้าอย่าไปฝันเฟื่องมากนักเลย ชีวิตที่เป็นอยู่นี่ของเจ้าก็ดีอยู่แล้ว ใครๆเขาก็ทำกันอย่างนี้ทั้งนั้นแหละ ตื่นเช้ามาทำงาน เลิกงานก็พัก วันหยุดก็หยุด สิ้นเดือนรับเงิน จะไปดิ้นรนให้เหนื่อยสมองและเสี่ยงไปอีกทำไม ทำเหมือนๆคนอื่นน่ะดีแล้ว
เพื่อน : ใช่ๆ ไปทำการค้าน่ะมีแต่ความเสี่ยง ถ้าหากขาดทุนขึ้นมาสิ่งที่อุตส่าห์เก็บหอมรอมริบมาหลายปี จะมลายหายไปหมดนะ ถ้าทำการค้ามันง่าย ใครๆเขาก็ได้เป็นเถ้าแก้กันหมดแล้วน่ะสิ
เพื่อนๆและคนใกล้ชิด มักจะคอยห้ามปรามเขาอยู่เสมอ ซึ่งก็ทำให้เขาต้องล้มเลิกความตั้งใจมาโดยตลอด
นิทาน ผาหยั่งใจ - นิทานปัญญายุทธ EP.49
นิทาน ผาหยั่งใจ - นิทานปัญญายุทธ EP.49
นิทาน ผาหยั่งใจ - นิทานปัญญายุทธ EP.49
นิทาน ผาหยั่งใจ - นิทานปัญญายุทธ EP.49
นิทาน ผาหยั่งใจ - นิทานปัญญายุทธ EP.49
นิทาน ผาหยั่งใจ - นิทานปัญญายุทธ EP.49