“สนามแข่งหนู” ไว้ว่า เหมือนวิถีชีวิตของคนชั้นกลางส่วนใหญ่...
เด็กคนหนึ่งลืมตาดูโลก... พ่อแม่ตื่นเต้นเมื่อเห็นเขาแต่งชุดนักเรียน ภูมิใจเมื่อเขาสอบได้คะแนนดี เข้ามหาวิทยาลัยได้ แล้วเหมือนถูกตั้งโปรแกรมไว้ เขามองหางานที่มั่นคงเงินเดือนสูงๆ...
เมื่อเริ่มมีรายได้ รายจ่ายก็ตามมา เขาเริ่มใช้บัตรเครดิต เริ่มมีสังคม ไปสังสรรค์กับเพื่อน แล้วก็มีแฟน ในที่สุดก็แต่งงาน ชีวิตคู่สดใสราบรื่น เพราะ “สองแรงแข็งขัน” เขาเริ่มซื้อรถ ซื้อบ้าน และสิ่งอำนวยความสะดวกต่างๆ รายจ่ายมากขึ้น และมากขึ้น...
เมื่อลูกเข้าสู่วัยเรียน เขาก็ทำงานหนักขึ้น เพื่อหาเงินเป็นค่าเล่าเรียนลูก ชีวิตเขาวนเวียนอยู่ใน “สนาม แข่งหนู”
ทุกๆ วัน เขาตื่นแต่เช้าไปทำงานให้เจ้าของบริษัท จ่ายภาษีให้รัฐ และจ่ายดอกเบี้ยให้แบงก์ ตกเย็นเขาพร่ำสอนลูกให้ตั้งใจเรียน สอบให้ได้คะแนนดีๆ จะได้มีงานที่ดีและมั่นคงทำและชีวิตดำเนินไปอย่างนี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า อยู่ใน “สนามแข่งหนู” อย่างไม่มีทางออก !!!…
เด็กคนหนึ่งลืมตาดูโลก... พ่อแม่ตื่นเต้นเมื่อเห็นเขาแต่งชุดนักเรียน ภูมิใจเมื่อเขาสอบได้คะแนนดี เข้ามหาวิทยาลัยได้ แล้วเหมือนถูกตั้งโปรแกรม
เด็กคนหนึ่งลืมตาดูโลก... พ่อแม่ตื่นเต้นเมื่อเห็นเขาแต่งชุดนักเรียน ภูมิใจเมื่อเขาสอบได้คะแนนดี เข้ามหาวิทยาลัยได้ แล้วเหมือนถูกตั้งโปรแกรม